Το ζωάκι μου

Είναι τέλος Αυγούστου. Περνώ τις τελευταίες μέρες των διακοπών στο χωριό μου. Ένα απόγευμα καθώς περπατούσα στο δρόμο άκουσα ένα νιαούρισμα. Αμέσως σταμάτησα και πήγα προς το μέρος όπου ακουγόταν. Εκεί βλέπω ένα μικρό γατάκι με δυο όμορφα μάτια που με κοιτούσαν. Το πήρα στην αγκαλιά μου και το πήγα στο σπίτι. Στην αρχή ήταν λίγο φοβισμένο αλλά αργότερα άρχισε να τρώει το φαγητό που του έδωσα.

      Τις επόμενες μέρες άρχισε να παίζει μαζί μου καθώς και με τα δυο μεγάλα γατάκια που είχαμε στο σπίτι. Έτσι μεγάλωσε η παρέα μαζί τους κι έγινε ένα πολύ έξυπνο και παιχνιδιάρικο γατάκι. Εγώ το αγαπώ παρά πολύ κι εκείνο μου δείχνει την αγάπη του με κάθε τρόπο. Κάθε φορά που πάω στο χωριό μόλις ακούει το αυτοκίνητο καταλαβαίνει αμέσως και τρέχει στο δρόμο γρήγορα κοντά μου και τρίβεται στα πόδια μου σαν να με καλωσορίζει, ενώ εγώ το χαϊδεύω, το παίρνω στην αγκαλιά μου, το ταΐζω και παίζω μαζί του, ενώ εκείνο κουνάει την ουρά του από ευχαρίστηση. Είμαι πολύ δεμένος ,μαζί του και το αγαπώ σαν πραγματικό μου φίλο. Είναι συνέχεια στην αυλή του σπιτιού και ποτέ δεν φεύγει μακριά.

      Το καλοκαίρι που μας πέρασε, όταν ήμουν στο χωριό εξαφανίστηκε για δύο μέρες. Ήμουν στενοχωρημένος, οπότε έψαχνα συνέχεια για να το βρω και δεν είχα διάθεση για τίποτα! Ώσπου την τρίτη μέρα γύρισε στο σπίτι. Το πήρα στην αγκαλιά μου το τάισα, το χάιδεψα και έπαιξα μαζί του για να του δείξω την αγάπη μου. Ποιος ξέρει που είχε πάει; Το μάλωσα και λίγο γιατί είχα ανησυχήσει πολύ. Από τότε δεν έχει ξαναφύγει  ποτέ και είναι πάντα στο σπίτι πιστό και υπάκουο, γιατί ξέρει πως το αγαπάμε πολύ!!  

                                              ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ