Τα τελευταία
χρόνια δεν απέκτησα κάποιο κατοικίδιο, αν και αυτό δεν με ευχαριστεί πολύ. Όμως
αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα και ποτέ. Το πρώτο μου κατοικίδιο ήταν ένα
ασχημόπαπο, που το είχαμε στο σπίτι μας στην Κω. Δυστυχώς, παρέμεινε ασχημόπαπο
και δεν μεταμορφώθηκε σε έναν πανέμορφο κύκνο όπως μας είχαν πει. Το επόμενο, ή
μάλλον καλύτερα, τα επόμενα κατοικίδια άφησαν σημάδια στη ζωή μου. Αλλά ας
ξεκινήσουμε από την αρχή…
Όταν ήμουν
έξι ετών, είχαμε ένα κιτρινόασπρο καναρινάκι που το φωνάζαμε Τσίφτη. Αν και δεν
κελαηδούσε πολύ, εγώ το αγαπούσα ιδιαίτερα. Μαζί είχαμε συζητήσει ότι υπήρχε
στην επικαιρότητα τότε, και πετούσαμε σε κόσμους άλλους, ονειρικούς. Μια μέρα
ακούσαμε με την μαμά μου ένα «τσίου-τσίου» από έξω. Υποθέσαμε ότι κάποιο
σπουργίτι θα είχε καθίσει κάπου γύρω από το σπίτι μας και θα κελαηδούσε. Τότε
δεν δώσαμε σημασία. Το τραγούδι του πουλιού, όμως επέμενε, και κάθε μέρα το
ακούγαμε. Βγαίνουμε έτσι, έξω στο μπαλκόνι για να δούμε από πού προέρχεται ο
ήχος. Μετά από προσεκτική παρατήρηση, είδαμε ένα καναρινάκι στο πεζοδρόμιο.
Στείλαμε τον μπαμπά να το πάρει, και το βάλαμε στο παλιό κλουβί του Τσίφτη,
Δίπλα του. Αν και δεν είχε κάποια ιδιαίτερη ομορφιά, τραγουδούσε τόσο ωραία που
σε συνέπαιρνε με τη φωνή του. Με τον Τσίφτη έγιναν πολύ καλοί φίλοι. Τον
επηρέασε θετικά, καθώς τον βλέπαμε να προσπαθεί να κελαηδήσει και αυτός, πράγμα
που σημαίνει ότι ήταν αρκετά χαρούμενος. Βέβαια είχαν και την φροντίδα μας, που
πιστεύω τα βοήθησε αρκετά. Στο σπίτι μας ηχούσαν μελωδικές φωνές, που γέμιζαν
τον χώρο και εύφραιναν την καρδιά. Πάντως τώρα είχαμε δύο Τσίφτες που στην
κυριολεξία θριάμβευαν με το τραγούδι τους, κερδίζοντάς τους όλους!
Μετά από ένα χρόνο μετακομίσαμε στο σπίτι που μένω τώρα. Το καναρίνι που είχαμε βρει, πέθανε, γέρικο όπως ήταν. Αυτό που με ανακουφίζει είναι πως ‘’έφυγε’’ ευτυχισμένο από την ζωή. Ο άλλος τσίφτης, φάνηκε ότι δεν είχε καλή ψυχολογική διάθεση, όπως πριν, και από εκείνη την μέρα σώπασε και εμείς δεν ξανακούσαμε την μελωδική του φωνή. Έζησε για άλλα δύο χρόνια, μέχρι που ένα γεράκι ήρθε και του έκοψε το κεφαλάκι του, δίνοντας τέλος στην ζωή του. Τώρα, ελπίζω, να βρίσκονται οι δύο φίλοι μαζί και να πλημμυρίζουν τον ουρανό με την ζεστασιά της φωνής τους. Με τη μετακόμιση μπορεί να αλλάξαμε προς το καλύτερο την ζωή μας, αλλά χάσαμε και δύο πολύτιμα μέλη της.
Από τότε που χάσαμε τα καναρίνια, δεν
πήραμε άλλο κατοικίδιο. Ποιος θα μου έλεγε,όμως, ότι μετά από έξι χρόνια θα
συναντούσα ένα παπαγάλο και θα τον έβαζα μέσα στην καρδιά μου; Κανένας.
Και γι’ αυτό θα δείτε πως αναπληρώθηκε το κενό που είχα μέσα μου, αν και
καθυστερημένα.
Το καλοκαίρι πραγματοποιούσα τακτικές
επισκέψεις στον ζωολογικό κήπο της πόλης μας. Εκεί υπάρχουν πάρα πολλά ζώα που
αν και τα έχω δει αρκετές φορές, κάθε φορά τα θαυμάζω ακόμη περισσότερο. Στο
τέλος του περιπάτου μας, καθώς φεύγαμε, δεν ξεχνούσαμε να κάνουμε την
καθιερωμένη στάση μας στο κλουβί του παπαγάλου. Είναι ένας ιδιαίτερος
παπαγάλος, με πολύχρωμα φτερά και μαύρα μπιρμπιλωτά μάτια. Του έμαθα να λέει το
όνομα μου, να λέει καλημέρα και παρόμοιες εκφράσεις. Θα μπορούσα βέβαια να του
μάθω κι άλλα, μα ο χρόνος ήταν λιγοστός. Τυχαία, μια μέρα, περπατώντας
γύρω-γύρω από το κλουβί παρατήρησα ότι με ακολουθούσε. Όποτε ανέβαινα πάνω στο
πεζούλι σκαρφάλωνε και αυτός προς τα πάνω και όποτε κατέβαινα κατέβαινε και
αυτός. Τον ρωτούσα «τι κάνεις;», έλεγε «κρα-κρα» έπειτα «πως σε λένε;» και
απαντούσε «κρα-κρα-κρα». Δηλαδή όταν του
μιλούσα μού μιλούσε και αυτό μας έκανε γνωστούς… Όλοι οι περαστικοί σταματούσαν
και μας παρατηρούσαν ή μας τραβούσαν
βίντεο. Ήμασταν και εμείς όμως φοβερό δίδυμο! Μου φαίνεται ότι αυτές οι
επισκέψεις στο ζωολογικό κήπο απέδωσαν καρπούς.
Είδατε πως τα φέρνει η ζωή; Πράγματα που
έχεις ξεχάσει, τα βλέπεις ξανά μπροστά σου και σου προσφέρουν τόση χαρά που
γκρεμίζεις κάστρα ολόκληρα. Από την άλλη τα ζώα είναι τόσο σημαντικά που
αλλάζουν τη ζωή σου πάντα προς το καλύτερο. Τα συναισθήματα είναι αμοιβαία και
δεν μαθαίνει μόνο το ζωάκι από εσένα αλλά και εσύ απ’ αυτό. Γιατί κάθε
κατοικίδιο … εγγυάται ότι η σχέση αγάπης
γίνεται σχέση δύναμης της ψυχής!
ΕΥΘΥΜΙΑ ΤΟΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου